Zabłudów Synagogue (1925 - 1941) by Adam Bogumil [OBJ]
Synagogue in Zabludow.
Polnisch:
Bożnica w Zabłudowie koło Białegostoku była jedną z pierwszych synagog wybudowanych w Polsce. Niezwykłość świątyni powstałej w pierwszej połowie XVII wieku, klasyfikowałaby ją jako cenne dziedzictwo kulturowe, gdyby tylko nie uległa ona zniszczeniu podczas Drugiej Wojny Światowej.
Została wzniesiona z drewna modrzewiowego, bez użycia gwoździ. Powszechne synagogom już od XVI wieku były babińce-w Zabłudowie takie pomieszczenie powstało w tym samym czasie co sala główna. Miejsce na przestrzeni lat konsekwentnie ulegało zmianom. W 1646 dobudowano drugi babiniec. Dostawiono alkierze flankujące frontową fasadę, przypominające te, będące charakterystycznym elementem architektury polskich dworów. Sala Zabłudowskiej świątyni miała ściany zrębowe oraz była oparta na planie kwadratu, osadzona na obiegających je fasetach- nadawało jej to charakter centralny, a centralizacja sal od XVI wieku była powszechnym elementem architektury Bożnic. Przykrywało ją pozorne sklepienie wbudowane w więźbę dachową, krokwiowo-jętkową z krzyżulcami i ścianą kolankową. Charakterystycznym elementem obiektu była także trójczłonowa bima- dotąd jedyna znana tego rodzaju konstrukcja.
Stulecia obrzędów sprawiły że, za sprawą palonych świec, wnętrze synagogi było ciemne. Polichromie opisane przez Mathiasa Bersohna były bladobrązowe i bladozielone- między innymi dzięki jego świadectwu możemy wyobrazić sobie jak wyglądała świątynia. Została ona zniszczona w 1941 roku przez Niemców, którzy oblali ją benzyną i podpalili.
In the course Digital Reconstruction of Lost Architecture, 3D digital reconstruction based on historical sources is taught along with visualization of lost architecture. The topic is the architecture of wooden synagogues in the former Republic of Poland, destroyed during World War II, documented in the collection of the Department of Polish Architecture at the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology during the interwar inventory. As part of the course, students learn to critically examine historical sources, and 3D modelling on the basis of pictorial representation. Interpretation of sources and hypothetical reconstruction aims to convey the method of digital reconstruction as a research tool and to highlight the potential and challenges in the context of the growing demands of the Digital Humanities. Students thus learn about architectural history, 3D modelling and visualisation through analysis and interpretation of sources. An important topic of the course is the issues of data interoperability, documentation and publication of digital 3D models for far-reaching applications in the fields of urban planning, city management, tourism, etc., among others. (digital city models, AR and VR technologies).